Lubię śledzić, co pojawia się na rynku wydawniczym. Mimo tego, że potem mam cały stos książkowych marzeń, z których nie uda mi się kupić nawet połowy ;) Zawsze jednak mogę zrobić spis i za jakiś czas pojawić się z kartką w bibliotece, czyż nie? :)
Pomyślałam przy okazji, że mogę podzielić się z Wami informacjami o tych nowościach, które w mojej ocenie mogą być interesujące.
Wszystkie zdjęcia i opisy zaczerpnęłam ze strony data premiery.pl.
Tak się złożyło, że wszystkie (prócz jednej – Marcina Wolskiego) mają swoją premierę już w najbliższą środę 23. października.
Tym wpisem otwieram dość luźny cykl pn. „PREMIERY”.
Ciekawa jestem, co Was najbardziej by zainteresowało ;)
"I GÓRY ODPOWIEDZIAŁY ECHEM jest historią o rodzeństwie – Pari i Abdullah, którzy zostają rozdzieleni i muszą przeżyć życie osobno. Skutki ich rozdzielenia odbijają się echem przez lata w Kabulu, Paryżu, San Francisco i na greckiej wyspie Timos. Książka rozpoczyna się opowieścią o mężczyźnie, który musi poświęcić jedno ze swoich dzieci, aby ocalić resztę. Wybrał najmłodszego syna, a myśl ta prześladuje go przez całe życie, więc rozpoczyna podróż aby uratować swojego ukochanego syna.”
Andrzej Sapkowski - Lux Perpetua
Produkcja „Trylogii Husyckiej” to największa do tej pory produkcja audiobooka w Europie. W części „Boży bojownicy” wystąpiło aż stu siedemdziesięciu aktorów. W nagraniu usłyszymy spektakularne efekty dźwiękowe oraz muzykę skomponowaną przez Adama Skorupę (uznanego przez amerykański portal IGN najlepszym twórcą oryginalnej muzyki do gier komputerowych w 2007 roku za oprawę muzyczną gry „Wiedźmin”). Producentami audiobooka są Fonopolis i SuperNOWA, które wspólnie wydały już dwa tomy opowiadań: "Wiedźmin" oraz "Boży bojownicy Lux Perpetua” jest powieścią historyczną z elementami fantasy. To trzecia i ostatnia część Trylogii Husyckiej Andrzeja Sapkowskiego, w skład której wchodzą "Narrenturm" i "Boży bojownicy"„Lux perpetua” z języka łacińskiego znaczy dosłownie „nieustające światło” lub skłaniając się do luźnego tłumaczenia zakorzenionego w katolicyzmie „światłość wiekuista”. Krwawy czas wojen husyckich na Dolnym Śląsku jest tłem przygód młodego Reynevana. Przemierza on ziemie śląskie, czeskie i polskie w poszukiwaniu mordercy swojego brata. Po drodze wplątuje się w intrygi miłosne i polityczne. I gdy odnajduje miłość swojego życia, wybranka jego serca zostaje uprowadzona. Spokojne usposobienie idealisty, zielarza i medyka ustępuje mrocznej stronie jego charakteru. Aby odzyskać ukochaną musi wcielić się w husyckiego szpiega, zabójcę i mściciela. Stawia wszystko na jedną kartę i postanawia uwolnić swoją miłość z rąk porywaczy. Kontrastowość okrucieństwa wojennego z wątkami miłosnymi podsyca ciekawość jaki będzie finał przygód Reinmara z Bielawy. A będzie zaskakujący jak na Sapkowskiego przystało! „Lux perpetua” godnie wieńczy wybitne dzieło mistrza powieści fantastycznych i twórcy bohatera "Wiedźmina". Trylogia napisana z rozmachem i z wielką precyzją o każdy detal historyczny, opatrzona specyficznym humorem Sapkowskiego i jego kunsztem pisarskim. Słuchowisko "Lux perpetua" dotrzymuje kroku wielkiemu dziełu Sapkowskiego. Powieść dźwiękiem pisana ma oprawę na najwyższym poziomie. Wspaniali aktorzy, dzięki którym bohaterowie ożywają i wychodząc z cienia liter, tworzą przestrzenne i prawdziwe rysy charakterologiczne. Efekty -dźwiękowe urzeczywistniają fabułę i przenoszą słuchacza w świat znany jedynie w literaturze. Muzyka filmowa Adama Skorupy podsyca atmosferę d-ając dodatkowe doznania estetyczne. „Lux perpetua” to superprodukcja teatru wyobraźni, w którym główną rolę tworzą współgrające ze sobą dźwięki i fantazja słuchającego. Pod zamkniętymi powiekami można ujrzeć sceny batalistyczne, miłosne i wielką politykę minionych czasów. Warto wybrać się w tę niezapomnianą podróż z powieścią oprawioną dźwiękiem.
Kinga Iwasiów – BlogotonyZwolennicy końcówek męskoosobowych zmuszeni będą poskromić swoje przyzwyczajenia językowe, bo w odniesieniu do tej autorki okazałyby się one wyjątkowo niefortunne. Profesorka, literaturoznawczyni, krytyczka literacka, prozaiczka, redaktorka i w końcu - szczecinianka - Inga Iwasiów jest bowiem jedną ze sztandarowych polskich feministek.Cykl jej felietonów, to subiektywne panoptikum. Zbiór osobistych obserwacji odnoszących się do spraw zasadniczych, ale też codziennych, obyczajowych, a nawet błahych.Pisarka potrafi być w swoich opiniach bezkompromisowa. Środowiskowe sympatie czy antypatie nie wyznaczają kierunku jej myślenia. Iwasiów inspiruje i prowokuje. Rzuca rękawicę tuzom polskiej kinematografii: „Kobiety Wajdy są niewiarygodne i anachroniczne” pisze, recenzując „Katyń”; nie patyczkuje się z koleżankami po fachu: „Feminizm ma przez romans z literaturą popularną wiele do stracenia, mniej do zyskania”; bez eufemizmów ocenia polskie nagrody literackie i nie zostawia suchej nitki na tzw. prasie kobiecej. Dla równowagi i jakby na usprawiedliwienie, prezentuje spory dystans do siebie - bez kokieterii przyznaje się do przegranej potyczki słownej, czy nie do końca udanych działań literackich.Odsłania też Iwasiów twarz nieznaną z biograficznych notek. Pokazuje się jako kobieta obserwująca z melancholią proces przemijania. Wspomina dawne fascynacje, akceptuje nieuchronny finał pewnych życiowych etapów („Zmiana przychodzi wówczas, gdy stajemy się przezroczyste. Przepuszczają nas w drzwiach, żebyśmy sobie poszły szybciej. Nie biorą naszych numerów telefonu. Opowiadają o bólach wątroby”). Ten zbiór felietonów zawiera więc zapisy bardzo osobiste, nawet intymne. Śmierć babki, z którą w dzieciństwie dzieliła pokój, odejście ojca, z którym do końca pozostawała w czułej relacji…Dla kogo pisze Inga Iwasiów? Mówi, że wypatruje swoich potencjalnych czytelników na lotniskach i dworcach. A tych, których wypatrzy, zabiera potem w swoje literackie peregrynacje. Vancouver, Wiedeń, Wilno… Z reporterską wrażliwością obserwuje miejsca i ludzi. Podgląda otoczenie, bo właśnie to w podróżowaniu lubi najbardziej. Zaraz po przyjeździe wychodzi z hotelu żeby zobaczyć, co dzieje się tuż za rogiem… Opisuje etno-jarmarki, komentuje relacje polsko-litewskie i dialoguje ze Stasiukiem na temat patriarchatu w Albanii.Ma także swoje „kompulsje internetowe”, konto na Facebooku i bloga. Niesprawdzona poczta, jak twierdzi, ssie ją przed snem w żołądku. Kim więc jest Inga Iwasiów? Sama o sobie lubi mówić: profesorką i pisarką. Czyli kobietą w świecie mężczyzn, która „wciąż musi udowadniać swoją intelektualną wartość”.
Marcin Wolski - Jedna przegrana bitwaJak wyglądałby świat, gdyby Polacy nie powstrzymali bolszewików?Jest 1968 rok. Warszawa jest stolicą Polskiej Socjalistycznej Republiki, wchodzącej w skład Eurosocu – Europejskiego Związku Socjalistycznych Republik. Cała Europa jest podbita przez komunistów.W takim właśnie świecie żyje Marcin Wolak, student na Uniwersytecie im. Feliksa Dzierżyńskiego w Warszawie. Pochodzący z uprzywilejowanej rodziny, szczerze wierzy w idee komunizmu. Jego poglądy zmieniają się jednak diametralnie, gdy otrzymuje zapiski prowadzone przez swego ojca – człowieka, którego nigdy bliżej nie poznał. Młody Marcin przekonuje się, że cały światowy porządek ma źródło w jednym zdarzeniu – bitwie, którą bolszewicy wygrali nad Wisłą w 1920 roku. Dalsza historia XX wieku to triumfalny pochód komunizmu – rewolucja zalewa stary kontynent. Marcin poznaje obraz świata odmienny od kłamstw oficjalnej propagandy, co jednak uczyni z tą wiedzą?
Premiera w tym przypadku wypada na dzień 28.10.2013 r.
Tutaj polecam również książkę "Alterland" również Marcina Wolskiego.
Po wielu latach wydawnictwo Noir sur Blanc przygotowało zbiór rysunków Sławomira Mrożka. Są to rysunki z różnych okresów jego twórczości, wybrane zarówno z wydanych kiedyś zbiorów, jak i z tych publikowanych w gazetach. Nasz wybór stanowią rysunki najbardziej uniwersalne, ponadczasowe, te najbardziej typowe dla Autora i znane, ale także mniej znane perełki przypomniane po latach; te zabawne i te bardziej refleksyjne. Jest to hołd złożony wielkiemu pisarzowi i rysownikowi.
Siddhartha Mukherjee - Cesarz wszech chorób
Siddhartha Mukherjee opowiada historię raka, poczynając od pierwszych odnotowanych przypadków sprzed tysięcy lat, a kończąc na czasach współczesnych, badając ten temat z precyzją biologa molekularnego, perspektywą historyka i pasją biografa. W rezultacie powstała przejrzysta i niezwykle błyskotliwa kronika choroby, która towarzyszy ludzkości od ponad pięciu tysiącleci. Cesarz wszech chorób, łącząc przystępnie przekazaną wiedzę naukową z opisem konkretnych – historycznych i współczesnych – przypadków chorych, demistyfikuje najbardziej demonizowaną chorobę wszechczasów.Książka spotkała się ze znakomitym przyjęciem środowisk naukowych i literackich. Potwierdzeniem jej klasy są znaczące wyróżnienia: Nagroda Pulitzera w kategorii literatura faktu, Literacka Nagroda PEN / E.O. Wilson dla Książek Naukowych, nagroda za najlepszy debiut przyznawana przez dziennik „The Guardian”, nagroda „Książki dla Lepszego Życia”. Cesarz wszech chorób został także uznany za jedną z dziesięciu najlepszych książek 2010 roku przez „The New York Times Book Review”, magazyn „TIME” zaliczył go do stu najważniejszych książek stulecia, zaś „The New York Times” do stu najlepszych książek non-fiction wszechczasów. Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.
Julian Baggini - AteizmAteizm Juliana Bagginiego został wydany w prestiżowej oksfordzkiej serii Bardzo Krótkich Wprowadzeń, którą tworzą książki pod wieloma względami modelowe. Niewielkich rozmiarów publikacje adresowane do szerokiego grona odbiorców odznaczają się dbałością o jasność wywodu, która jednocześnie nie oznacza rezygnacji z autorskiego podejścia lub z akademickiej dociekliwości. Baggini, współzałożyciel i redaktor naczelny czasopisma „The Philosophers' Magazine”, świadom, iż prowadzi czytelnika przez zagadnienie, wobec którego „niewielu będzie miało neutralny pogląd”, dystansuje się od agresywnego ateizmu wojującego i wybiera drogę racjonalnej argumentacji. W dobie przybierających na sile fundamentalizmów religijnych, sześć krótkich rozdziałów, w których autor stara się m.in. zdefiniować ateizm, odpowiedzieć na pytanie o ateistyczną etykę i miejsce ateizmu w historii, ukazuje ateizm przede wszystko jako wypracowane stanowisko filozoficzne, a nie emocjonalną reakcję na doraźne spory.
Opowieść o Hinduskach, które postanowiły wziąć sprawiedliwość w swoje ręce.W stanie Uttar Pradesh kobiety często pozbawione są wszelkich praw. Bohaterki reportażu postanowiły sprzeciwić się tej haniebnej tradycji i zawalczyły o swoją godność, a nawet życie. Utworzyły grupę, przywdziały różowe sari i za pomocą pomalowanych na różowo kijów biorą odwet na mężach, którzy bili swoje żony. Do grupy przyłączyły się kolejne kobiety, tworząc ruch, z którym zaczęli liczyć się nawet politycy. Opowieść o ludzkiej solidarności i determinacji w walce o godność.
Podróżując przez kolejne indyjskie metropolie – Bombaj, Madras, Kalkutę i Delhi – Naipaul tworzy mieniący się niczym w kalejdoskopie, wielopłaszczyznowy obraz tego niezwykłego kraju, pędzącego ku zmianom, a jednocześnie zatrzymanego w czasie. Oddaje w ręce czytelników swój dziennik z podróży pełen refleksji i spostrzeżeń dotyczących religii, kast i klas w momencie, gdy idee wolnościowe wstrząsają dotychczasowym ładem. Genialność tej książki polega na decyzji Naipaula, by pokazać zachodzące zmiany z perspektywy ludzi – autor oddaje im głos, by z wielu indywidualnych opowieści na naszych oczach wyłoniły się współczesne Indie.
Stefano Liberti - Na południe od LampedusyStefano Liberii poświęcił wiele lat na rozmowy z tymi, których największym pragnieniem jest ucieczka. Na południe od Lampedusy opowiada o przyczynach i motywacji popychających afrykańskich emigrantów do ruszenia w niebezpieczną podróży przez cały kontynent aż do niepewnego europejskiego celu.Liberti zrywa ze stereotypowym postrzeganiem uciekinierów, nie ulega też mitowi łatwej i skutecznej integracji, a jego głównym celem jest na własne oczy zobaczyć realia tranzytu między Sahelem a Maghrebem. Poznaje więc „podróżników rozpaczy”, pośredników, pracowników agencji i instytucji, mających na celu zatrzymanie napływowej fali. Z jednakową uwagą słucha emigracyjnych recydywistów, którzy wydalani raz po raz z europejskiego raju, wciąż nie mogą przestać marzyć o lepszym życiu, rzutkich biznesmenów, dla których uciekinierzy stworzyli niszę legalnego bądź nielegalnego zarobku, wreszcie tych przegranych, utykający gdzieś po drodze – nie stać ich na dalszą podróż, ale ze wstydu, z lęku przed przyznaniem się do porażki nie chcą też wrócić do domu. Pokazuje nam kontynent wykorzystany i porzucony przez sytych, zazdrośnie strzegących własnego dobrobytu Europejczyków.Stefano Liberti za książkę Na południe od Lampedusy otrzymał Nagrodę im. Indro Montanellego, Nagrodę im. Guido Carlettiego w kategorii „Dziennikarstwo społeczne” oraz Nagrodę im. Marco Luchetty.
Tutaj polecam również książkę "Afrykańska odyseja" Klausa Brinkbaumera.
Wojciech Jagielski - Dobre miejsce do umieraniaOpowieść o rozszarpywanym przez wojny Kaukazie. "Spojrzałem na Gruzina i powiedziałem, że przyjadą po nas Rosjanie.– Ale kto to strzela? Żeby tak wiedzieć, kto to, do cholery, strzela – powtarzał w kółko."W czasach postsowieckich Kaukaz wrzał wielokrotnie. Jak w Afryce w epoce dekolonizacji z dnia na dzień powstawały tu nowe państwa. Ponieważ godziły w dotychczasowy układ interesów, prowokowały niedawnych patronów i sojuszników do krwawego odwetu. Nieraz rodziły się z nacjonalistycznego zrywu, który pociągał wiele ofiar.Wojciech Jagielski opisuje swoje podróże w rejon Kaukazu i przede wszystkim próbuje rozwikłać trudne relacje Gruzinów, Czeczenów czy Ormian z ościennymi krajami. I zrozumieć, co popychało ich do wikłania się w trudne wojny domowe i przygraniczne czy krucjaty przeciwko niedawnemu prawodawcy − Rosji. Poza ZSRR interesy w tym regionie miała Turcja, miał też Iran.Wielu czytelników książek podróżniczych z sympatią myśli o Gruzinach. Warto zanurzyć się w ich historię, spotkać się na kartach reporterskiej książki ze zwykłymi ludźmi i poznać losy przywódców ich narodu. Książkę kończy dopisany po latach epilog, który zamyka kolejny krwawy rozdział w historii Kaukazu (przy okazji autor dementuje w nim informację o własnej śmierci).
Wojciech Jagielski - Trębacz z Tembisy. Droga do MandeliZ jednej strony książka jest opowieścią o życiu Nelsona Mandeli, jednego z największych przywódców XX wieku, który za sukcesy w polityce zapłacił wysoką cenę w życiu osobistym. Z drugiej strony jest to historia Freddiego Maake, twórcy wuwuzeli − trąbek popularnych podczas mistrzostw świata w piłce nożnej w RPA. Maake to zwyczajny Afrykańczyk. Żyje nie polityką, ale piłką nożną. Politycznych burzy, strajków, zamieszek, debat i wstrząsających państwem rewolucji prawie nie zauważa – w każdym razie niewiele z nich rozumie. W jaki sposób jego los splata się z losem Mandeli? Dziennikarstwo to także pasja. Za opisywanie historii autor, jeden z najwybitniejszych polskich i europejskich reporterów, również płaci wysoką cenę. A z nim jego bliscy. W dalszym ciągu uważa jednak, że warto iść za głosem wolnego człowieka, za głosem Mandeli.
Julia Child - Francuski szef kuchni
Książkowa wersja kultowego, pierwszego w historii telewizji, kulinarnego reality show! Pilotażowy odcinek „Francuskiego Szefa Kuchni” wyemitowano „w Bostonie 11 lutego 1963 roku, jeszcze w czarno-białej telewizji” – jak wspomina we wstępie sama Julia Child. Przez kolejne lata podbił on serca telewidzów tak dalece, że doczekał się wznowień i kontynuacji, a jego nieokrzesana, prostolinijna, wielka wzrostem oraz kulinarnym kunsztem pomysłodawczyni i prowadząca – Julia Child – do dziś pozostaje ikoną sztuki kucharskiej, nie tylko dla Amerykanów.Potrawy kuchni francuskiej należy przygotowywać starannie, przestrzegając odpowiedniej techniki. Niniejsza książka ma na celu przybliżenie czytelnikowi podstaw gotowania, począwszy od właściwego sposobu smażenia jajka i przyrządzania sosu do sałatki, skończywszy na gotowaniu łososia w całości i wykonaniu bożonarodzeniowej bûche, przystrojonej bezowymi grzybkami (…). Mam nadzieję, że będzie to przydatny wstęp do kuchni francuskiej i dzięki niemu czytelnicy przyrządzą wiele satysfakcjonujących dań.Bon appétit! Julia Child.
Książka Moje Wypieki i desery zawiera najpopularniejsze przepisy zebrane przez ponad sześć lat blogowania, ozdobione pięknymi autorskimi zdjęciami. Wielokrotnie przetestowane receptury na boskie serniki, najlepsze ciasta drożdżowe, muffinki i babeczki, lody i mrożone desery, ciasta czekoladowe i z owocami, kruche tarty i torty, a także tradycyjne makowce, szarlotki, mazurki i wiele innych. To mała wypiekowa biblia i niezbędnik każdego miłośnika pysznych słodkości!
Nowa książka Dorotus z bloga Moje wypieki